روانشناسی مطالعه ذهن و رفتار است. این شامل تأثیرات بیولوژیکی، فشارهای اجتماعی و عوامل محیطی است که بر نحوه تفکر، عمل و احساس افراد تأثیر می‌گذارد.
به دست آوردن درک عمیق‌تر و عمیق‌تر از روانشناسی می‌تواند به افراد کمک کند تا به بینش‌هایی در مورد اعمال خود و همچنین درک بهتر افراد دیگر دست یابند.
انواع روانشناسی
روانشناسی حوزه وسیع و متنوعی است که مطالعه اندیشه، رفتار، رشد، شخصیت، عواطف، انگیزه و غیره انسان را در بر می‌گیرد. در نتیجه، برخی زیرشاخه‌ها و حوزه‌های تخصصی متفاوت پدید آمده‌اند. در زیر برخی از زمینه‌های اصلی تحقیق و کاربرد در روانشناسی آمده است:
روانشناسی غیرطبیعی مطالعه رفتارهای غیرعادی و آسیب شناسی روانی است. این حوزه تخصصی بر تحقیق و درمان انواع اختلالات روانی متمرکز است و با روان درمانی و روانشناسی بالینی مرتبط است.
روانشناسی زیستی (زیست روانشناسی) به مطالعه چگونگی تأثیر فرآیندهای بیولوژیکی بر ذهن و رفتار می‌پردازد. این ناحیه ارتباط نزدیکی با علوم اعصاب دارد و از ابزارهایی مانند اسکن MRI و PET برای بررسی آسیب مغزی یا ناهنجاری‌های مغزی استفاده می‌کند.
روانشناسی بالینی بر ارزیابی، تشخیص و درمان اختلالات روانی متمرکز است.
روانشناسی شناختی مطالعه فرآیندهای فکری انسان از جمله توجه، حافظه، ادراک، تصمیم گیری، حل مسئله و اکتساب زبان است.
روانشناسی تطبیقی شاخه‌‌‌ای از روانشناسی است که به مطالعه رفتار حیوانات می‌پردازد.
روانشناسی رشد حوزه‌‌‌ای است که به رشد و تکامل انسان در طول عمر از جمله توانایی‌های شناختی، اخلاق، عملکرد اجتماعی، هویت و سایر زمینه‌های زندگی می‌پردازد.
روانشناسی قانونی یک رشته کاربردی با تمرکز بر استفاده از تحقیقات روانشناسی و اصول در نظام حقوقی و کیفری است.
روانشناسی صنعتی – سازمانی رشته‌‌‌ای است که از تحقیقات روانشناختی برای ارتقای عملکرد کاری و انتخاب کارکنان استفاده می‌کند.
روانشناسی شخصیت بر درک چگونگی رشد شخصیت و همچنین الگوهای افکار، رفتارها و ویژگی‌هایی که هر فرد را منحصر به فرد می‌کند، تمرکز دارد.
روانشناسی اجتماعی بر رفتار گروهی، تأثیرات اجتماعی بر رفتار فردی، نگرش‌ها، تعصب، انطباق، پرخاشگری و موضوعات مرتبط تمرکز دارد.
استفاده می‌کند
واضح ترین کاربرد روانشناسی در زمینه سلامت روان است که در آن روانشناسان از اصول، تحقیقات و یافته‌های بالینی برای کمک به مراجعان برای مدیریت و غلبه بر علائم پریشانی روانی و بیماری روانی استفاده می‌کنند. برخی از کاربردهای اضافی برای روانشناسی عبارتند از:
تدوین برنامه‌های آموزشی
ارگونومی
اطلاع رسانی خط مشی عمومی
درمان سلامت روان
افزایش عملکرد
سلامت و رفاه شخصی
تحقیقات روانشناسی
خودیاری
طراحی برنامه‌های اجتماعی
درک رشد کودک
بیشتر بخوانید : بیماری آلزایمر
تاثیر روانشناسی
روانشناسی هم یک رشته کاربردی و هم دانشگاهی است که هم برای افراد و هم برای کل جامعه مفید است. بخش بزرگی از روانشناسی به تشخیص و درمان مسائل مربوط به سلامت روان اختصاص دارد، اما وقتی صحبت از تأثیر روانشناسی به میان می‌آید، این فقط نوک کوه یخ است.
برخی از راه‌هایی که روانشناسی به افراد و جامعه کمک می‌کند عبارتند از:
بهبود درک ما از اینکه چرا مردم مانند خودشان رفتار می‌کنند
درک عوامل مختلفی که می‌توانند بر ذهن و رفتار انسان تأثیر بگذارند
درک مسائلی که بر سلامت، زندگی روزمره و رفاه تأثیر می‌گذارد
بهبود ارگونومی‌برای بهبود طراحی محصول
ایجاد فضاهای کاری ایمن تر و کارآمدتر
کمک به ایجاد انگیزه در افراد برای رسیدن به اهدافشان
بهبود بهره وری
روانشناسان این موارد را با استفاده از روش‌های عینی علمی‌برای درک، توضیح و پیش بینی رفتار انسان انجام می‌دهند. مطالعات روانشناختی بسیار ساختارمند هستند و با فرضیه‌ای شروع می‌شوند که سپس به صورت تجربی مورد آزمایش قرار می‌گیرند.
دام‌های بالقوه
سردرگمی‌زیادی در مورد روانشناسی وجود دارد. متأسفانه، چنین تصورات نادرستی در مورد روانشناسی تا حدی به لطف تصویرهای کلیشه‌‌‌ای از روانشناسان در رسانه‌های محبوب و همچنین مسیرهای شغلی متنوع کسانی که دارای مدرک روانشناسی هستند، فراوان است.
مطمئناً، روانشناسانی وجود دارند که به حل جرایم کمک می‌کنند، و تعداد زیادی متخصص وجود دارند که به مردم کمک می‌کنند تا با مسائل مربوط به سلامت روان مقابله کنند. با این حال، روانشناسانی نیز وجود دارند که:
به ایجاد محیط‌های کاری سالم تر کمک کنید
طراحی و اجرای برنامه‌های بهداشت عمومی
تحقیق در مورد ایمنی هواپیما
به طراحی فناوری و برنامه‌های کامپیوتری کمک کنید
مطالعه زندگی نظامی‌و تأثیر روانی نبرد
مهم نیست که روانشناسان کجا کار می‌کنند، اهداف اصلی آنها کمک به توصیف، توضیح، پیش بینی و تأثیر بر رفتار انسان است.
بیشتر بخوانید : آسیب مغزی تروماتیک
تاریخچه روانشناسی
روانشناسی اولیه از هر دو فلسفه و زیست شناسی تکامل یافته است. بحث در مورد این دو موضوع به زمان متفکران اولیه یونان از جمله ارسطو و سقراط برمی‌گردد.
خود کلمه "روانشناسی" از کلمه یونانی psyche گرفته شده است که به معنای واقعی کلمه به معنای "زندگی" یا "نفس" است. معانی مشتق شده این کلمه شامل «روح» یا «خود» است.
ظهور روانشناسی به‌عنوان یک رشته تحصیلی جداگانه و مستقل واقعاً زمانی رخ داد که ویلهلم وونت اولین آزمایشگاه روانشناسی تجربی را در لایپزیگ، آلمان در سال 1879 تأسیس کرد.
در طول تاریخ روانشناسی، مکاتب فکری مختلفی برای توضیح ذهن و رفتار انسان شکل گرفته است. در برخی موارد، مکاتب فکری خاصی برای مدتی بر حوزه روانشناسی تسلط یافتند.
در زیر برخی از مکاتب فکری عمده در روانشناسی آورده شده است.
ساختارگرایی: ساختارگرایی وونت و تیچنر نخستین مکتب فکری بود، اما به زودی مکتب دیگری نیز شروع به ظهور کردند.
کارکردگرایی: روانشناس و فیلسوف اولیه ویلیام جیمز با مکتب فکری به نام کارکردگرایی مرتبط شد که توجه خود را بر هدف آگاهی و رفتار انسان متمرکز کرد.
روانکاوی: به زودی، این مکاتب فکری اولیه جای خود را به چندین رویکرد غالب و تأثیرگذار در روانشناسی دادند. روانکاوی زیگموند فروید بر چگونگی تأثیر ضمیر ناخودآگاه بر رفتار انسان متمرکز بود.
رفتارگرایی: مکتب رفتاری از نگاه کردن به تأثیرات درونی بر رفتار رویگردان شد و در پی آن بود که روانشناسی را به مطالعه رفتارهای قابل مشاهده تبدیل کند.
روانشناسی انسان گرایانه: بعدها رویکرد انسان گرایانه بر اهمیت رشد شخصی و خودشکوفایی متمرکز شد.
روانشناسی شناختی: در دهه 1960 و 1970، انقلاب شناختی به بررسی فرآیندهای ذهنی درونی مانند تفکر، تصمیم گیری، رشد زبان و حافظه دامن زد.
در حالی که این مکاتب فکری گاهی به عنوان نیروهای رقیب تلقی می‌شوند، هر دیدگاه به درک ما از روانشناسی کمک کرده است.